سبق رحمت بر غضب هست ای فتا ** لطف غالب بود در وصف خدا

بندگان دارند لابد خوی او ** مشکهاشان پر ز آب جوی او

آن رسول حق قلاوز سلوک ** گفت الناس علی دین الملوک

رفت میکائیل سوی رب دین ** خالی از مقصود دست و آستین

گفت ای دانای سر و شاه فرد ** خاک از زاری و گریه بسته کرد 1595

آب دیده پیش تو با قدر بود ** من نتانستم که آرم ناشنود

آه و زاری پیش تو بس قدر داشت ** من نتانستم حقوق آن گذاشت

پیش تو بس قدر دارد چشم تر ** من چگونه گشتمی استیزه‌گر

دعوت زاریست روزی پنج بار ** بنده را که در نماز آ و بزار

نعره‌ی مذن که حیا عل فلاح ** وآن فلاح این زاری است و اقتراح 1600