آب دادی عام اصل و فرع را ** از برای طهر و بهر کرع را

تا ازینها پی بری سوی اصول ** تو برین قانع شدی ای بوالفضول

بشنو اکنون ماجرای خاک را ** که چه می‌گوید فسون محراک را

پیش اسرافیل‌گشته او عبوس ** می‌کند صد گونه شکل و چاپلوس 1640

که بحق ذات پاک ذوالجلال ** که مدار این قهر را بر من حلال

من ازین تقلیب بویی می‌برم ** بدگمانی می‌دود اندر سرم

تو فرشته‌ی رحمتی رحمت نما ** زانک مرغی را نیازارد هما

ای شفا و رحمت اصحاب درد ** تو همان کن کان دو نیکوکار کرد

زود اسرافیل باز آمد به شاه ** گفت عذر و ماجرا نزد اله 1645

کز برون فرمان بدادی که بگیر ** عکس آن الهام دادی در ضمیر