کای غلام خاص و ای حمال عرش ** ای مطاع الامر اندر عرش و فرش

رو به حق رحمت رحمن فرد ** رو به حق آنک با تو لطف کرد

حق شاهی که جز او معبود نیست ** پیش او زاری کس مردود نیست 1655

گفت نتوانم بدین افسون که من ** رو بتابم ز آمر سر و علن

گفت آخر امر فرمود او به حلم ** هر دو امرند آن بگیر از راه علم

گفت آن تاویل باشد یا قیاس ** در صریح امر کم جو التباس

فکر خود را گر کنی تاویل به ** که کنی تاویل این نامشتبه

دل همی‌سوزد مرا بر لابه‌ات ** سینه‌ام پر خون شد از شورابه‌ات 1660

نیستم بی‌رحم بل زان هر سه پاک ** رحم بیشستم ز درد دردناک

گر طبانجه می‌زنم من بر یتیم ** ور دهد حلوا به دستش آن حلیم