لیک بیرون از جهاد و فعل خویش ** از ورای خیر و شر و کفر و کیش

وز نیاز عاجزانه‌ی خویشتن ** وز خیال و وهم من یا صد چو من

بودم اومیدی به محض لطف تو ** از ورای راست باشی یا عتو

بخشش محضی ز لطف بی‌عوض ** بودم اومید ای کریم بی‌عوض 1840

رو سپس کردم بدان محض کرم ** سوی فعل خویشتن می‌ننگرم

سوی آن اومید کردم روی خویش ** که وجودم داده‌ای از پیش بیش

خلعت هستی بدادی رایگان ** من همیشه معتمد بودم بر آن

چون شمارد جرم خود را و خطا ** محض بخشایش در آید در عطا

کای ملایک باز آریدش به ما ** که بدستش چشم دل سوی رجا 1845

لاابالی وار آزادش کنیم ** وآن خطاها را همه خط بر زنیم