که امر سلطانست بر حجره زنیم ** هر یکی همیان زر در کش کنیم

آن یکی می‌گفت هی چه جای زر ** از عقیق و لعل گوی و از گهر 1870

خاص خاص مخزن سلطان ویست ** بلک اکنون شاه را خود جان ویست

چه محل دارد به پیش این عشیق ** لعل و یاقوت و زمرد یا عقیق

شاه را بر وی نبودی بد گمان ** تسخری می‌کرد بهر امتحان

پاک می‌دانستش از هر غش و غل ** باز از وهمش همی‌لرزید دل

که مبادا کین بود خسته شود ** من نخواهم که برو خجلت رود 1875

این نکردست او و گر کرد او رواست ** هر چه خواهد گو بکن محبوب ماست

هر چه محبوبم کند من کرده‌ام ** او منم من او چه گر در پرده‌ام

باز گفتی دور از آن خو و خصال ** این چنین تخلیط ژاژست و خیال