هین که امروز اول سه روزه است ** روز پیروزست نه پیروزه است

هر دلی که اندر غم شه می‌بود ** دم به دم او را سر مه می‌بود 1890

قصه‌ی محمود و اوصاف ایاز ** چون شدم دیوانه رفت اکنون ز ساز

بیان آنک آنچ بیان کرده می‌شود صورت قصه است وانگه آن صورتیست کی در خورد این صورت گیرانست و درخورد آینه‌ی تصویر ایشان و از قدوسیتی کی حقیقت این قصه راست نطق را ازین تنزیل شرم می‌آید و از خجالت سر و ریش و قلم گم می‌کند و العاقل یکفیه الاشاره

زانک پیلم دید هندستان به خواب ** از خراج اومید بر ده شد خراب

کیف یاتی النظم لی والقافیه ** بعد ما ضاعت اصول العافیه

ما جنون واحد لی فی الشجون ** بل جنون فی جنون فی جنون

ذاب جسمی من اشارات الکنی ** منذ عاینت البقاء فی الفنا 1895

ای ایاز از عشق تو گشتم چو موی ** ماندم از قصه تو قصه‌ی من بگوی

بس فسانه‌ی عشق تو خواندم به جان ** تو مرا که افسانه گشتستم بخوان

خود تو می‌خوانی نه من ای مقتدی ** من که طورم تو موسی وین صدا