پس دروغ آمد ز سر تا پای خویش ** که دروغش کرد هم اعضای خویش

آنچنان که در نماز با فروغ ** از گواهی خصیه شد زرقش دروغ

پس چنان کن فعل که آن خود بی‌زبان ** باشد اشهد گفتن و عین بیان

تا همه تن عضو عضوت ای پسر ** گفته باشد اشهد اندر نفع و ضر

رفتن بنده پی خواجه گواست ** که منم محکوم و این مولای ماست 2220

گر سیه کردی تو نامه‌ی عمر خویش ** توبه کن زانها که کردستی تو پیش

عمر اگر بگذشت بیخش این دمست ** آب توبه‌ش ده اگر او بی‌نمست

بیخ عمرت را بده آب حیات ** تا درخت عمر گردد با نبات

جمله ماضیها ازین نیکو شوند ** زهر پارینه ازین گردد چو قند

سیاتت را مبدل کرد حق ** تا همه طاعت شود آن ما سبق 2225