معده را بگذار و سوی دل خرام ** تا که بی‌پرده ز حق آید سلام

یک دو گامی رو تکلف ساز خوش ** عشق گیرد گوش تو آنگاه کش 2515

غالب شدن حیله‌ی روباه بر استعصام و تعفف خر و کشیدن روبه خر را سوی شیر به بیشه

روبه اندر حیله پای خود فشرد ** ریش خر بگرفت و آن خر را ببرد

مطرب آن خانقه کو تا که تفت ** دف زند که خر برفت و خر برفت

چونک خرگوشی برد شیری به چاه ** چون نیارد روبهی خر تا گیاه

گوش را بر بند و افسونها مخور ** جز فسون آن ولی دادگر

آن فسون خوشتر از حلوای او ** آنک صد حلواست خاک پای او 2520

خنبهای خسروانی پر ز می ** مایه برده از می لبهای وی

عاشق می باشد آن جان بعید ** کو می لبهای لعلش را ندید

آب شیرین چون نبیند مرغ کور ** چون نگردد گرد چشمه‌ی آب شور