این در آن حیران که او از چیست خوش ** وآن درین خیره که حیرت چیستش

صحن ارض الله واسع آمده ** هر درختی از زمینی سر زده 2560

بر درختان شکر گویان برگ و شاخ ** که زهی ملک و زهی عرصه‌ی فراخ

بلبلان گرد شکوفه‌ی پر گره ** که از آنچ می‌خوری ما را بده

این سخن پایان ندارد کن رجوع ** سوی آن روباه و شیر و سقم و جوع

بردن روبه خر را پیش شیر و جستن خر از شیر و عتاب کردن روباه با شیر کی هنوز خر دور بود تعجیل کردی و عذر گفتن شیر و لابه کردن روبه را شیر کی برو بار دگرش به فریب

چونک بر کوهش بسوی مرج برد ** تا کند شیرش به حمله خرد و مرد

دور بود از شیر و آن شیر از نبرد ** تا به نزدیک آمدن صبری نکرد 2565

گنبدی کرد از بلندی شیر هول ** خود نبودش قوت و امکان حول

خر ز دورش دید و برگشت و گریز ** تا به زیر کوه تازان نعل ریز

گفت روبه شیر را ای شاه ما ** چون نکردی صبر در وقت وغا