گفت روبه شیر را ای شاه ما ** چون نکردی صبر در وقت وغا

تا به نزدیک تو آید آن غوی ** تا باندک حمله‌ای غالب شوی

مکر شیطانست تعجیل و شتاب ** لطف رحمانست صبر و احتساب 2570

دور بود و حمله را دید و گریخت ** ضعف تو ظاهر شد و آب تو ریخت

گفت من پنداشتم بر جاست زور ** تا بدین حد می‌ندانستم فتور

نیز جوع و حاجتم از حد گذشت ** صبر و عقلم از تجوع یاوه گشت

گر توانی بار دیگر از خرد ** باز آوردن مر او را مسترد

منت بسیار دارم از تو من ** جهد کن باشد بیاری‌اش به فن 2575

گفت آری گر خدا یاری دهد ** بر دل او از عمی مهری نهد

پس فراموشش شود هولی که دید ** از خری او نباشد این بعید