ورنه من از تو به تن مسکین‌ترم ** که شب و روز اندر آنجا می‌چرم

گرنه زان گونه طلسمی ساختی ** هر شکم‌خواری بدانجا تاختی

یک جهان بی‌نوا پر پیل و ارج ** بی‌طلسمی کی بماندی سبز مرج 2615

من ترا خود خواستم گفتن به درس ** که چنان هولی اگر بینی مترس

لیک رفت از یاد علم آموزیت ** که بدم مستغرق دلسوزیت

دیدمت در جوع کلب و بی‌نوا ** می‌شتابیدم که آیی تا دوا

ورنه با تو گفتمی شرح طلسم ** که آن خیالی می‌نماید نیست جسم

جواب گفتن خر روباه را

گفت رو رو هین ز پیشم ای عدو ** تا نبینم روی تو ای زشت‌رو 2620

آن خدایی که ترا بدبخت کرد ** روی زشتت را کریه و سخت کرد

با کدامین روی می‌آیی به من ** این چنین سغری ندارد کرگدن