آنچ قوت مرغ بابیلی بود ** سیری معده‌ی چنین پیلی شود

فجفجه افتاد اندر مرد و زن ** قدر پشه می‌خورد آن پیل‌تن

حرص و وهم کافری سرزیر شد ** اژدها از قوت موری سیر شد

آن گدا چشمی کفر از وی برفت ** لوت ایمانیش لمتر کرد و زفت

آنک از جوع البقر او می‌طپید ** هم‌چو مریم میوه‌ی جنت بدید 285

میوه‌ی جنت سوی چشمش شتافت ** معده‌ی چون دوزخش آرام یافت

ذات ایمان نعمت و لوتیست هول ** ای قناعت کرده از ایمان به قول

بیان آنک نور که غذای جانست غذای جسم اولیا می‌شود تا او هم یار می‌شود روح را کی اسلم شیطانی علی یدی

گرچه آن مطعوم جانست و نظر ** جسم را هم زان نصیبست ای پسر

گر نگشتی دیو جسم آن را اکول ** اسلم الشیطان نفرمودی رسول

دیو زان لوتی که مرده حی شود ** تا نیاشامد مسلمان کی شود 290