ای که خود را شیر یزدان خوانده‌ای ** سالها شد با سگی در مانده‌ای
O thou who hast called thyself “the Lion of God,” for (many) years thou hast been powerless against a dog.
چون کند این سگ برای تو شکار ** چون شکار سگ شدستی آشکار
How should this dog hunt on thy behalf when thou hast manifestly become a prey to the dog?
جواب گفتن مومن سنی کافر جبری را و در اثبات اختیار بنده دلیل گفتن سنت راهی باشد کوفته‌ی اقدام انبیا علیهم السلام بر یمین آن راه بیابان جبر کی خود را اختیار نبیند و امر و نهی را منکر شود و تاویل کند و از منکر شدن امر و نهی لازم آید انکار بهشت کی جزای مطیعان امرست و دوزخ جزای مخالفان امر و دیگر نگویم بچه انجامد کی العاقل تکفیه الاشاره و بر یسار آن راه بیابان قدرست کی قدرت خالق را مغلوب قدرت خلق داند و از آن آن فسادها زاید کی آن مغ جبری بر می‌شمرد
The reply of the Sunní (orthodox) believer to the Necessitarian infidel, and the proof by which he established the power of choice possessed by (every) servant of God. The Sunna is a road trodden by the feet of the prophets, on whom be peace. On the right hand of that road lies the desert of Necessity (jabr), where he (the Necessitarian) regards himself as having no power of choice and denies the (Divine) command and prohibition and employs (false) interpretation (ta’wíl); and from the (Divine) command and prohibition being denied there necessarily follows the denial of Paradise, since Paradise is the reward of those who obey the (Divine) command, while Hell is the reward of those who disobey it. I will not state to what else it ultimately leads: an indication is enough for the wise. And on the left hand of that road lies the desert of Freewill (qadar), where he (who holds that doctrine) regards the power of the Creator as overcome by the power of the creatures; and thence arise the corruptions (vicious opinions) which have been enumerated (above) by the Magian who was a Necessitarian.
گفت مؤمن بشنو ای جبری خطاب ** آن خود گفتی نک آوردم جواب
The true believer replied, “O Necessitarian, hear the words addressed (to you); you have said your say: lo, I bring the answer.
بازی خود دیدی ای شطرنج‌باز ** بازی خصمت ببین پهن و دراز
You have seen your own game, O chess-player: (now) see your adversary's game in all its breadth and length.
نامه‌ی عذر خودت بر خواندی ** نامه‌ی سنی بخوان چه ماندی 2965
You have read (to me) your letter of apology: (now) read the Sunní's letter. Why have you remained (an infidel)?
نکته گفتی جبریانه در قضا ** سر آن بشنو ز من در ماجرا
You have discoursed in Necessitarian fashion on the (Divine) destiny: (now) hear from me the mystery thereof in (this) debate.
اختیاری هست ما را بی‌گمان ** حس را منکر نتانی شد عیان
Beyond doubt we possess a certain power of choice: you cannot deny the plain evidence of the (inward) sense.
سنگ را هرگز بگوید کس بیا ** از کلوخی کس کجا جوید وفا
One never says ‘Come’ to a stone: how should any one request a brickbat to keep faith?
آدمی را کس نگوید هین بپر ** یا بیا ای کور تو در من نگر
One never says to a human being, ‘Hey, fly!’ or ‘Come, O blind man, and look at me!’
گفت یزدان ما علی الاعمی حرج ** کی نهد بر کس حرج رب الفرج 2970
God hath said, ‘There is nothing intolerable (laid) upon the blind’: how should the Lord who bestows relief lay upon any one what is intolerable?