هیچ خشمی آیدت بر چوب سقف ** هیچ اندر کین او باشی تو وقف

که چرا بر من زد و دستم شکست ** او عدو و خصم جان من بدست

کودکان خرد را چون می‌زنی ** چون بزرگان را منزه می‌کنی

آنک دزدد مال تو گویی بگیر ** دست و پایش را ببر سازش اسیر 3045

وآنک قصد عورت تو می‌کند ** صد هزاران خشم از تو می‌دمد

گر بیاید سیل و رخت تو برد ** هیچ با سیل آورد کینی خرد

ور بیامد باد و دستارت ربود ** کی ترا با باد دل خشمی نمود

خشم در تو شد بیان اختیار ** تا نگویی جبریانه اعتذار

گر شتربان اشتری را می‌زند ** آن شتر قصد زننده می‌کند 3050

خشم اشتر نیست با آن چوب او ** پس ز مختاری شتر بردست بو