ای خدای بی‌نظیر ایثار کن ** گوش را چون حلقه دادی زین سخن

ای خدای بی‌نظیر ایثار کن ** گوش را چون حلقه دادی زین سخن 305

O God who art without peer, show favour! Since Thou hast bestowed on (our) ear this discourse as an ear-ring,

گوش ما گیر و بدان مجلس کشان ** کز رحیقت می‌خورند آن سرخوشان

Take hold of our ear and draw us along to the assembly where the joyous revellers drink of Thy wine.

چون به ما بویی رسانیدی ازین ** سر مبند آن مشک را ای رب دین

Forasmuch as Thou hast caused a waft of its perfume to reach us, do not stopple the head (mouth) of that wine-skin, O Lord of the Judgement!

از تو نوشند ار ذکورند ار اناث ** بی‌دریغی در عطا یا مستغاث

Whether they are male or female, they (all Thy creatures) drink from Thee: O Thou whose help is besought, Thou art stintless in giving.

ای دعا ناگفته از تو مستجاب ** داده دل را هر دمی صد فتح باب

O Thou by whom the unspoken prayer is answered, who bestowest at every moment a hundred bounties on the heart,

چند حرفی نقش کردی از رقوم ** سنگها از عشق آن شد هم‌چو موم 310

Thou hast limned some letters of writing: rocks have become (soft) as wax for love of them.

نون ابرو صاد چشم و جیم گوش ** بر نوشتی فتنه‌ی صد عقل و هوش

Thou hast scribed the nún of the eyebrow, the sád of the eye, and the jím of the ear as a distraction to a hundred minds and understandings.

زان حروفت شد خرد باریک‌ریس ** نسخ می‌کن ای ادیب خوش‌نویس

By those letters of Thine the intellect is made to weave subtle coils (of perplexity): write on, O accomplished Calligrapher!

در خور هر فکر بسته بر عدم ** دم به دم نقش خیالی خوش رقم

At each moment Thou shapest beauteously pictured forms of phantasy, suitable to every thought, upon (the page of) non-existence.

حرفهای طرفه بر لوح خیال ** بر نوشته چشم و عارض خد و خال

On the tablet of phantasy Thou inscribest wondrous letters— eye and profile and cheek and mole.