هر کسی پس سبلت تو بر کند ** عذر آرد خویش را مضطر کند

هر کسی پس سبلت تو بر کند ** عذر آرد خویش را مضطر کند 3065

حکم حق گر عذر می‌شاید ترا ** پس بیاموز و بده فتوی مرا

که مرا صد آرزو و شهوتست ** دست من بسته ز بیم و هیبتست

پس کرم کن عذر را تعلیم ده ** برگشا از دست و پای من گره

اختیاری کرده‌ای تو پیشه‌ای ** که اختیاری دارم و اندیشه‌ای

ورنه چون بگزیده‌ای آن پیشه را ** از میان پیشه‌ها ای کدخدا 3070

چونک آید نوبت نفس و هوا ** بیست مرده اختیار آید ترا

چون برد یک حبه از تو یار سود ** اختیار جنگ در جانت گشود

چون بیاید نوبت شکر نعم ** اختیارت نیست وز سنگی تو کم

دوزخت را عذر این باشد یقین ** که اندرین سوزش مرا معذور بین