لب ببندد سخت او از خیر و شر ** تا نباید کز دهان افتد گهر

هم‌چنانک گفت آن یار رسول ** چون نبی بر خواندی بر ما فصول

آن رسول مجتبی وقت نثار ** خواستی از ما حضور و صد وقار 3245

آنچنان که بر سرت مرغی بود ** کز فواتش جان تو لرزان شود

پس نیاری هیچ جنبیدن ز جا ** تا نگیرد مرغ خوب تو هوا

دم نیاری زد ببندی سرفه را ** تا نباید که بپرد آن هما

ور کست شیرین بگوید یا ترش ** بر لب انگشتی نهی یعنی خمش

حیرت آن مرغست خاموشت کند ** بر نهد سردیگ و پر جوشت کند 3250

پرسیدن پادشاه قاصدا ایاز را کی چندین غم و شادی با چارق و پوستین کی جمادست می‌گویی تا ایاز را در سخن آورد

ای ایاز این مهرها بر چارقی ** چیست آخر هم‌چو بر بت عاشقی

هم‌چو مجنون از رخ لیلی خویش ** کرده‌ای تو چارقی را دین و کیش