نعره‌ای زد سخت اندر حال زن ** گفت واعظ بر دلش زد گفت من

نعره‌ای زد سخت اندر حال زن ** گفت واعظ بر دلش زد گفت من 3335

گفت نه بر دل نزد بر دست زد ** وای اگر بر دل زدی ای پر خرد

بر دل آن ساحران زد اندکی ** شد عصا و دست ایشان را یکی

گر عصا بستانی از پیری شها ** بیش رنجد که آن گروه از دست و پا

نعره‌ی لاضیر بر گردون رسید ** هین ببر که جان ز جان کندن رهید

ما بدانستیم ما این تن نه‌ایم ** از ورای تن به یزدان می‌زییم 3340

ای خنک آن را که ذات خود شناخت ** اندر امن سرمدی قصری بساخت

کودکی گرید پی جوز و مویز ** پیش عاقل باشد آن بس سهل چیز

پیش دل جوز و مویز آمد جسد ** طفل کی در دانش مردان رسد

هر که محجوبست او خود کودکست ** مرد آن باشد که بیرون از شکست