حکمت این اضداد را با هم ببست ** ای قصاب این گردران با گردنست

روح بی‌قالب نداند کار کرد ** قالبت بی‌جان فسرده بود و سرد

قالبت پیدا و آن جانت نهان ** راست شد زین هر دو اسباب جهان

خاک را بر سر زنی سر نشکند ** آب را بر سر زنی در نشکند 3425

گر تو می‌خواهی که سر را بشکنی ** آب را و خاک را بر هم زنی

چون شکستی سر رود آبش به اصل ** خاک سوی خاک آید روز فصل

حکمتی که بود حق را ز ازدواج ** گشت حاصل از نیاز و از لجاج

باشد آنگه ازدواجات دگر ** لا سمع اذن و لا عین بصر

گر شنیدی اذن کی ماندی اذن ** یا کجا کردی دگر ضبط سخن 3430

گر بدیدی برف و یخ خورشید را ** از یخی برداشتی اومید را