عاشقان را باده خون دل بود ** چشمشان بر راه و بر منزل بود

عاشقان را باده خون دل بود ** چشمشان بر راه و بر منزل بود 3485

در چنین راه بیابان مخوف ** این قلاوز خرد با صد کسوف

خاک در چشم قلاوزان زنی ** کاروان را هالک و گمره کنی

نان جو حقا حرامست و فسوس ** نفس را در پیش نه نان سبوس

دشمن راه خدا را خوار دار ** دزد را منبر منه بر دار دار

دزد را تو دست ببریدن پسند ** از بریدن عاجزی دستش ببند 3490

گر نبندی دست او دست تو بست ** گر تو پایش نشکنی پایت شکست

تو عدو را می دهی و نی‌شکر ** بهر چه گو زهر خند و خاک خور

زد ز غیرت بر سبو سنگ و شکست ** او سبو انداخت و از زاهد بجست

رفت پیش میر و گفتش باده کو ** ماجرا را گفت یک یک پیش او

رفتن امیر خشم‌آلود برای گوشمال زاهد