عفو کن تا عفو یابی در جزا ** می‌شکافد مو قدر اندر سزا

جواب گفتن امیر مر آن شفیعان را و همسایگان زاهد را کی گستاخی چرا کرد و سبوی ما را چرا شکست من درین باب شفاعت قبول نخواهم کرد کی سوگند خورده‌ام کی سزای او را بدهم

میر گفت او کیست کو سنگی زند ** بر سبوی ما سبو را بشکند

چون گذر سازد ز کویم شیر نر ** ترس ترسان بگذرد با صد حذر

بنده‌ی ما را چرا آزرد دل ** کرد ما را پیش مهمانان خجل 3555

شربتی که به ز خون اوست ریخت ** این زمان هم‌چون زنان از ما گریخت

لیک جان از دست من او کی برد ** گیر هم‌چون مرغ بالا بر پرد

تیر قهر خویش بر پرش زنم ** پر و بال مردریگش بر کنم

گر رود در سنگ سخت از کوششم ** از دل سنگش کنون بیرون کشم

من برانم بر تن او ضربتی ** که بود قوادکان را عبرتی 3560

با همه سالوس با ما نیز هم ** داد او و صد چو او این دم دهم