چون گذر سازد ز کویم شیر نر ** ترس ترسان بگذرد با صد حذر

بنده‌ی ما را چرا آزرد دل ** کرد ما را پیش مهمانان خجل 3555

شربتی که به ز خون اوست ریخت ** این زمان هم‌چون زنان از ما گریخت

لیک جان از دست من او کی برد ** گیر هم‌چون مرغ بالا بر پرد

تیر قهر خویش بر پرش زنم ** پر و بال مردریگش بر کنم

گر رود در سنگ سخت از کوششم ** از دل سنگش کنون بیرون کشم

من برانم بر تن او ضربتی ** که بود قوادکان را عبرتی 3560

با همه سالوس با ما نیز هم ** داد او و صد چو او این دم دهم

خشم خون‌خوارش شده بد سرکشی ** از دهانش می بر آمد آتشی

دو بار دست و پای امیر را بوسیدن و لابه کردن شفیعان و همسایگان زاهد

آن شفیعان از دم هیهای او ** چند بوسیدند دست و پای او