چون ببیند روی زرد بی‌سقم ** خیره گردد عقل جالینوس هم

چون ببیند روی زرد بی‌سقم ** خیره گردد عقل جالینوس هم 3630

چون طمع بستی تو در انوار هو ** مصطفی گوید که ذلت نفسه

نور بی‌سایه لطیف و عالی است ** آن مشبک سایه‌ی غربالی است

عاشقان عریان همی‌خواهند تن ** پیش عنینان چه جامه چه بدن

روزه‌داران را بود آن نان و خوان ** خرمگس را چه ابا چه دیگدان

دگربار استدعاء شاه از ایاز کی تاویل کار خود بگو و مشکل منکران را و طاعنان را حل کن کی ایشان را در آن التباس رها کردن مروت نیست

این سخن از حد و اندازه‌ست بیش ** ای ایاز اکنون بگو احوال خویش 3635

هست احوال تو از کان نوی ** تو بدین احوال کی راضی شوی

هین حکایت کن از آن احوال خوش ** خاک بر احوال و درس پنج و شش

حال باطن گر نمی‌آید بگفت ** حال ظاهر گویمت در طاق وجفت

که ز لطف یار تلخیهای مات ** گشت بر جان خوشتر از شکرنبات