روح حیوان را چه قدرست ای پدر ** آخر از بازار قصابان گذر

صد هزاران سر نهاده بر شکم ** ارزشان از دنبه و از دم کم

روسپی باشد که از جولان کیر ** عقل او موشی شود شهوت چو شیر 3715

وصیت کردن پدر دختر را کی خود را نگهدار تا حامله نشوی از شوهرت

خواجه‌ای بودست او را دختری ** زهره‌خدی مه‌رخی سیمین‌بری

گشت بالغ داد دختر را به شو ** شو نبود اندر کفائت کفو او

خربزه چون در رسد شد آبناک ** گر بنشکافی تلف گردد هلاک

چون ضرورت بود دختر را بداد ** او بناکفوی ز تخویف فساد

گفت دختر را کزین داماد نو ** خویشتن پرهیز کن حامل مشو 3720

کز ضرورت بود عقد این گدا ** این غریب‌اشمار را نبود وفا

ناگهان به جهد کند ترک همه ** بر تو طفل او بماند مظلمه