در جهاد اکبر افکندم بدن ** در ریاضت کردن و لاغر شدن

I threw myself into the Greater Warfare (which consists) in practising austerities and becoming lean.

بانگ طبل غازیان آمد به گوش ** که خرامیدند جیش غزوکوش

(One day) there reached my ear the sound of the drums of the holy warriors; for the hard-fighting army was on the march.

نفس از باطن مرا آواز داد ** که به گوش حس شنیدم بامداد

My fleshly soul cried out to me from within: at morningtide I heard (its voice) with my sensuous ear,

خیز هنگام غزا آمد برو ** خویش را در غزو کردن کن گرو

(Saying), ‘Arise! ’Tis time to fight. Go, devote thyself to fighting in the holy war!’

گفتم ای نفس خبیث بی‌وفا ** از کجا میل غزا تو از کجا 3790

I answered, ‘O wicked perfidious soul, what hast thou to do with the desire to fight?

راست گوی ای نفس کین حیلت‌گریست ** ورنه نفس شهوت از طاعت بریست

Tell the truth, O my soul! This is trickery. Else (why wouldst thou fight)?—the lustful soul is quit of obedience (to the Divine command).

گر نگویی راست حمله آرمت ** در ریاضت سخت‌تر افشارمت

Unless thou tell the truth, I will attack thee, I will squeeze (torment) thee more painfully (than before) in maceration.’

نفس بانگ آورد آن دم از درون ** با فصاحت بی‌دهان اندر فسون

Thereupon my soul, mutely eloquent, cried out in guile from within me,

که مرا هر روز اینجا می‌کشی ** جان من چون جان گبران می‌کشی

‘Here thou art killing me daily, thou art putting my (vital) spirit (on the rack), like the spirits of infidels.

هیچ کس را نیست از حالم خبر ** که مرا تو می‌کشی بی‌خواب و خور 3795

No one is aware of my plight—how thou art killing me (by keeping me) without sleep and food.