بیشتر رفتست و بیگاهست روز ** تو به جد در صید خلقانی هنوز

Most (of thy life) is gone and the day is late; (yet) thou art still busy in pursuit of people.

آن یکی می‌گیر و آن می‌هل ز دام ** وین دگر را صید می‌کن چون لام

Go on catching one and releasing another from the trap and pursuing another, like mean folk;

باز این را می‌هل و می‌جو دگر ** اینت لعب کودکان بی‌خبر

Then again release this one and seek the other! Here's a game of heedless children!

شب شود در دام تو یک صید نی ** دام بر تو جز صداع و قید نی 405

Night comes, and nothing is caught in thy trap: the trap is naught but a headache (affliction) and shackle to thee.

پس تو خود را صید می‌کردی به دام ** که شدی محبوس و محرومی ز کام

Therefore (in reality) thou wert catching thyself with the trap, for thou art imprisoned and disappointed of thy desire.

در زمانه صاحب دامی بود ** هم‌چو ما احمق که صید خود کند

Is any owner of a trap in the world such a dolt that, like us, he tries to catch himself?

چون شکار خوک آمد صید عام ** رنج بی‌حد لقمه خوردن زو حرام

Pursuit of the vulgar is like hunting pig: the fatigue is infinite, and ’tis unlawful to eat a morsel thereof.

آنک ارزد صید را عشقست و بس ** لیک او کی گنجد اندر دام کس

That which is worth pursuing is Love alone; but how should He be contained in any one's trap?

تو مگر آیی و صید او شوی ** دام بگذاری به دام او روی 410

(Yet) perchance thou mayst come and be made His prey, thou mayst discard the trap, and go into His trap.

عشق می‌گوید به گوشم پست پست ** صید بودن خوش‌تر از صیادیست

Love is saying very softly into my ear, “To be a prey is better than to be a hunter.