باز این را می‌هل و می‌جو دگر ** اینت لعب کودکان بی‌خبر

شب شود در دام تو یک صید نی ** دام بر تو جز صداع و قید نی 405

پس تو خود را صید می‌کردی به دام ** که شدی محبوس و محرومی ز کام

در زمانه صاحب دامی بود ** هم‌چو ما احمق که صید خود کند

چون شکار خوک آمد صید عام ** رنج بی‌حد لقمه خوردن زو حرام

آنک ارزد صید را عشقست و بس ** لیک او کی گنجد اندر دام کس

تو مگر آیی و صید او شوی ** دام بگذاری به دام او روی 410

عشق می‌گوید به گوشم پست پست ** صید بودن خوش‌تر از صیادیست

گول من کن خویش را و غره شو ** آفتابی را رها کن ذره شو

بر درم ساکن شو و بی‌خانه باش ** دعوی شمعی مکن پروانه باش