امر ما پیش چنین اهل فساد ** بهر رنگین سنگ شد خوار و کساد

For the sake of a coloured stone my command is held contemptible and cheap by evil-doers like these.”

قصد شاه به کشتن امرا و شفاعت کردن ایاز پیش تخت سلطان کی ای شاه عالم العفو اولی

How the King was about to kill the Amirs, and how Ayáz made intercession before the royal throne, saying, “‘Tis better to forgive.”

پس ایاز مهرافزا بر جهید ** پیش تخت آن الغ سلطان دوید

Then Ayáz, who was abounding in love, sprang up and ran to the throne of that mighty Sultan.

سجده‌ای کرد و گلوی خود گرفت ** کای قبادی کز تو چرخ آرد شگفت

He made a prostration and spoke with bated breath, saying, "O Emperor at whom the celestial sphere is astounded,

ای همایی که همایان فرخی ** از تو دارند و سخاوت هر سخی 4090

O Humá from whom (all) humá’s have (their) auspiciousness, and every man (his) generosity,

ای کریمی که کرمهای جهان ** محو گردد پیش ایثارت نهان

O Noble One before whose self-sacrifice (all) acts of nobility in the world are hidden (eclipsed) and disappear,

ای لطیفی که گل سرخت بدید ** از خجالت پیرهن را بر درید

O Lovely One whom the red rose beheld and tore its shirt in shame,

از غفوری تو غفران چشم‌سیر ** روبهان بر شیر از عفو تو چیر

Forgiveness (itself) is fully content with thy forgivingness: because of thy pardon the foxes prevail over the lion.

جز که عفو تو کرا دارد سند ** هر که با امر تو بی‌باکی کند

Whosoever treats thy command with insolence, whom should he have to support him except thy pardon?

غفلت و گستاخی این مجرمان ** از وفور عفو تست ای عفولان 4095

The heedlessness and irreverence of these sinners arise from the abundance of thy pardon (clemency), O mine of pardon."

دایما غفلت ز گستاخی دمد ** که برد تعظیم از دیده رمد

Heedlessness always grows up from irreverence, for (only) reverence will remove the inflammation from the eye .