-
مدح تو حیفست با زندانیان ** گویم اندر مجمع روحانیان
- ’Tis wrong to praise thee to the prisoners (of sensuality): I will tell (thy praise) in the assembly of the spiritual.
-
شرح تو غبنست با اهل جهان ** همچو راز عشق دارم در نهان
- ’Tis fraud to discourse of thee to the worldly: I will keep it hidden like the secret of love.
-
مدح تعریفست در تخریق حجاب ** فارغست از شرح و تعریف آفتاب
- Praise consists in describing (excellent qualities) and in rending the veil (of ignorance): the Sun is independent of exposition and description.
-
مادح خورشید مداح خودست ** که دو چشمم روشن و نامرمدست
- The praiser of the Sun is (really) pronouncing an encomium on himself, for (he says implicitly), “My eyes are clear and not inflamed.”
-
ذم خورشید جهان ذم خودست ** که دو چشمم کور و تاریک به دست 10
- To blame the Sun of the world is to blame one's self, for (it implies), “My eyes are blind and dark and bad.”
-
تو ببخشا بر کسی کاندر جهان ** شد حسود آفتاب کامران
- Do thou pity any one in the world who has become envious of the fortunate Sun.
-
تو اندش پوشید هیچ از دیدهها ** وز طراوت دادن پوسیدهها
- Can he ever mask it (the Sun) from (men's) eyes and (prevent it) from giving freshness to things rotten?
-
یا ز نور بیحدش توانند کاست ** یا به دفع جاه او توانند خاست
- Or can they diminish its infinite light or rise in resistance to its power?
-
هر کسی کو حاسد کیهان بود ** آن حسد خود مرگ جاویدان بود
- Whosoever is envious of (him who is) the World—verily, that envy is everlasting death.
-
قدر تو بگذشت از درک عقول ** عقل اندر شرح تو شد بوالفضول 15
- Thy dignity hath transcended intellectual apprehension: in describing thee the intellect has become an idle fool.