آنک می‌گفتی اگر حق هست کو ** در شکنجه او مقر می‌شد که هو
He who was saying, ‘If God exists, where is He?’ was confessing on the rack (of pain) that ’tis He (God).
آنک می‌گفت این بعیدست و عجیب ** اشک می‌راند و همی گفت ای قریب 760
He who was saying, ‘This is far-fetched and marvellous’ was shedding tears and crying, ‘O Thou who art nigh!’
چون فرار از دام واجب دیده است ** دام تو خود بر پرت چفسیده است
Since he has deemed it necessary to flee from the trap, (’tis strange that) the trap for thee is in fact stuck fast to thy (gaudy) feathers.
بر کنم من میخ این منحوس دام ** از پی کامی نباشم طلخ‌کام
I will tear out the pin of this ill-fated trap: I will not suffer bitter grief for the sake of (indulging) a desire.
درخور عقل تو گفتم این جواب ** فهم کن وز جست و جو رو بر متاب
I have given thee this answer (which is) suitable to thy understanding: apprehend (its meaning) and do not avert thy face from seeking.
بسکل این حبلی که حرص است و حسد ** یاد کن فی جیدها حبل مسد
Snap this cord, which is greed and envy: remember (the text) on her neck a cord of palm-fibres.”
صفت کشتن خلیل علیه‌السلام زاغ را کی آن اشارت به قمع کدام صفت بود از صفات مذمومه‌ی مهلکه در مرید
The reason why Khalíl (Abraham), on whom be peace, killed the crow, indicating (thereby) the subjugation of certain blameworthy and pernicious qualities in the disciple.
این سخن را نیست پایان و فراغ ** ای خلیل حق چرا کشتی تو زاغ 765
There is no end and completion to this discourse. O Friend of God, why didst thou kill the crow?
بهر فرمان حکمت فرمان چه بود ** اندکی ز اسرار آن باید نمود
Because of the (Divine) command. What was the wisdom of the (Divine) command? A small part of the mysteries thereof must (now) be shown.
کاغ کاغ و نعره‌ی زاغ سیاه ** دایما باشد به دنیا عمرخواه
The cawing and noisy cry of the black crow is ever asking for (long) life in this world.
هم‌چو ابلیس از خدای پاک فرد ** تا قیامت عمر تن درخواست کرد
Like Iblís, it (the crow) besought the holy and incomparable God for bodily life till the Resurrection.