تا که لعنت را نشانه او بود ** بد کسی باشد که لعنت‌جو بود

(The result is) that he (such an one) is a mark for the (Divine) curse: evil is that one who seeks to be accursed.

عمر خوش در قرب جان پروردنست ** عمر زاغ از بهر سرگین خوردنست

The goodly life is to nourish the spirit in nearness (to God); the crow's life is for the sake of eating dung.

عمر بیشم ده که تا گه می‌خورم ** دایم اینم ده که بس بدگوهرم

(The crow says), “Give me more life that I may be ever eating dung: give me this always, for I am very evil-natured.”

گرنه گه خوارست آن گنده‌دهان ** گویدی کز خوی زاغم وا رهان

Were it not that that foul-mouthed one is a dung-eater, he would say, “Deliver me from the nature of the crow!”

مناجات

Prayer.

ای مبدل کرده خاکی را به زر ** خاک دیگر را بکرده بوالبشر 780

O Thou who hast transmuted one clod of earth into gold, and another clod into the Father of mankind,

کار تو تبدیل اعیان و عطا ** کار من سهوست و نسیان و خطا

Thy work is the transmutation of essences and (the showing of) munificence; my work is mistake and forgetfulness and error.

سهو و نسیان را مبدل کن به علم ** من همه خلمم مرا کن صبر و حلم

Transmute mistake and forgetfulness into knowledge: I am all choler, make me patience and forbearance.

ای که خاک شوره را تو نان کنی ** وی که نان مرده را تو جان کنی

O Thou who makest nitrous earth to be bread, and O Thou who makest dead bread to be life,

ای که جان خیره را رهبر کنی ** وی که بی‌ره را تو پیغمبر کنی

O Thou who makest the distracted soul to be a Guide, and O Thou who makest the wayless wanderer to be a Prophet,

می‌کنی جزو زمین را آسمان ** می‌فزایی در زمین از اختران 785

Thou makest a piece of earth to be heaven, Thou givest increase in the earth from the stars.