عمر بیشم ده که تا گه می‌خورم ** دایم اینم ده که بس بدگوهرم

(The crow says), “Give me more life that I may be ever eating dung: give me this always, for I am very evil-natured.”

گرنه گه خوارست آن گنده‌دهان ** گویدی کز خوی زاغم وا رهان

Were it not that that foul-mouthed one is a dung-eater, he would say, “Deliver me from the nature of the crow!”

مناجات

Prayer.

ای مبدل کرده خاکی را به زر ** خاک دیگر را بکرده بوالبشر 780

O Thou who hast transmuted one clod of earth into gold, and another clod into the Father of mankind,

کار تو تبدیل اعیان و عطا ** کار من سهوست و نسیان و خطا

Thy work is the transmutation of essences and (the showing of) munificence; my work is mistake and forgetfulness and error.

سهو و نسیان را مبدل کن به علم ** من همه خلمم مرا کن صبر و حلم

Transmute mistake and forgetfulness into knowledge: I am all choler, make me patience and forbearance.

ای که خاک شوره را تو نان کنی ** وی که نان مرده را تو جان کنی

O Thou who makest nitrous earth to be bread, and O Thou who makest dead bread to be life,

ای که جان خیره را رهبر کنی ** وی که بی‌ره را تو پیغمبر کنی

O Thou who makest the distracted soul to be a Guide, and O Thou who makest the wayless wanderer to be a Prophet,

می‌کنی جزو زمین را آسمان ** می‌فزایی در زمین از اختران 785

Thou makest a piece of earth to be heaven, Thou givest increase in the earth from the stars.

هر که سازد زین جهان آب حیات ** زوترش از دیگران آید ممات

Whosoever makes the Water of Life to consist of (the pleasures of) this world, death comes to him sooner than to the others.

دیده‌ی دل کو به گردون بنگریست ** دید که اینجا هر دمی میناگریست

The eye of the heart (the inward eye) that contemplated the (spiritual) firmament perceived that here (in the sensible world) is a continual alchemy.