تا لب بحر این نشان پایهاست ** پس نشان پا درون بحر لاست
These footprints are (extend) as far as the shore of the Ocean; then the footprints disappear in the Ocean;
زانک منزلهای خشکی ز احتیاط ** هست دهها و وطنها و رباط
Because, from (Divine) precaution, the resting-places (appointed for the traveller) on the dry land are (like) villages and dwellings and caravanserays,
باز منزلهای دریا در وقوف ** وقت موج و حبس بی‌عرصه و سقوف
(While) on the contrary the resting-places of the Ocean, when its billows swell, have no floor or roof (to shelter the traveller) during (his) stay and detention.
نیست پیدا آن مراحل را سنام ** نه نشانست آن منازل را نه نام 805
These (Oceanic) stages have no visible beacon: these resting-places have neither sign nor name.
هست صد چندان میان منزلین ** آن طرف که از نما تا روح عین
Between every two resting-places Yonder there is (a distance) a hundred times as much as from the vegetal state to the Essential Spirit.
در فناها این بقاها دیده‌ای ** بر بقای جسم چون چفسیده‌ای
Thou hast seen this life (to be implicit) in (previous) deaths: how, (then), art thou (so) attached to the life of the body?
هین بده ای زاغ این جان باز باش ** پیش تبدیل خدا جانباز باش
Come, O crow, give up this (animal) soul! Be a falcon, be self-sacrificing in the presence of the Divine transmutation.
تازه می‌گیر و کهن را می‌سپار ** که هر امسالت فزونست از سه پار
Take the new and surrender the old, for every “this year” of thine is superior to three “last years.”
گر نباشی نخل‌وار ایثار کن ** کهنه بر کهنه نه و انبار کن 810
If thou wilt not be lavish (of thyself) like the date-palm, (then) pile old rags on old rags and make a heap,
کهنه و گندیده و پوسیده را ** تحفه می‌بر بهر هر نادیده را
And offer the stinking and rotten old rags to every blind man.