ننگرم در تو در آن دل بنگرم ** تحفه او را آر ای جان بر درم

با تو او چونست هستم من چنان ** زیر پای مادران باشد جنان

مادر و بابا و اصل خلق اوست ** ای خنک آنکس که داند دل ز پوست 885

تو بگویی نک دل آوردم به تو ** گویدت پرست ازین دلها قتو

آن دلی آور که قطب عالم اوست ** جان جان جان جان آدم اوست

از برای آن دل پر نور و بر ** هست آن سلطان دلها منتظر

تو بگردی روزها در سبزوار ** آنچنان دل را نیابی ز اعتبار

پس دل پژمرده‌ی پوسیده‌جان ** بر سر تخته نهی آن سو کشان 890

که دل آوردم ترا ای شهریار ** به ازین دل نبود اندر سبزوار

گویدت این گورخانه‌ست ای جری ** که دل مرده بدینجا آوری