می‌کند آری نه از بهر نیاز ** تا که ناصح کم کند نصح دراز

زانک این زاغ خس مردارجو ** صد هزاران مکر دارد تو به تو

گر پذیرند آن نفاقش را رهید ** شد نفاقش عین صدق مستفید 900

زانک آن صاحب دل با کر و فر ** هست در بازار ما معیوب‌خر

صاحب دل جو اگر بی‌جان نه‌ای ** جنس دل شو گر ضد سلطان نه‌ای

آنک زرق او خوش آید مر ترا ** آن ولی تست نه خاص خدا

هر که او بر خو و بر طبع تو زیست ** پیش طبع تو ولی است و نبیست

رو هوا بگذار تا بویت شود ** وان مشام خوش عبرجویت شود 905

از هوارانی دماغت فاسدست ** مشک و عنبر پیش مغزت کاسدست

حد ندارد این سخن و آهوی ما ** می‌گریزد اندر آخر جابجا

بقیه‌ی قصه‌ی آهو و آخر خران