-
تا بداند کان حلل عاریه بود ** پرتوی بود آن ز خورشید وجود
- That he may know that those robes were a loan: ’twas a ray from the Sun of Being.”
-
آن جمال و قدرت و فضل و هنر ** ز آفتاب حسن کرد این سو سفر 985
- (All) that beauty and power and virtue and knowledge have journeyed hither from the Sun of Excellence.
-
باز می‌گردند چون استارها ** نور آن خورشید ازین دیوارها
- They, the light of that Sun, turn back again, like the stars, from these (bodily) walls.
-
پرتو خورشید شد وا جایگاه ** ماند هر دیوار تاریک و سیاه
- (When) the Sunbeam has gone home, every wall is left dark and black.
-
آنک کرد او در رخ خوبانت دنگ ** نور خورشیدست از شیشه‌ی سه رنگ
- That which made thee amazed at the faces of the fair is the Light of the Sun (reflected) from the three-coloured glass.
-
شیشه‌های رنگ رنگ آن نور را ** می‌نمایند این چنین رنگین بما
- The glasses of diverse hue cause that Light to seem coloured like this to us.
-
چون نماند شیشه‌های رنگ‌رنگ ** نور بی‌رنگت کند آنگاه دنگ 990
- When the many-coloured glasses are no more, then the colourless Light makes thee amazed.
-
خوی کن بی‌شیشه دیدن نور را ** تا چو شیشه بشکند نبود عمی
- Make it thy habit to behold the Light without the glass, in order that when the glass is shattered there may not be blindness (in thee).
-
قانعی با دانش آموخته ** در چراغ غیر چشم افروخته
- Thou art content with knowledge learned (from others): thou hast lit thine eye at another's lamp.
-
او چراغ خویش برباید که تا ** تو بدانی مستعیری نی‌فتا
- He takes away his lamp, that thou mayst know thou art a borrower, not a giver.