از منش وا خر چو می‌سوزد دلت ** بی‌منت حل نگردد مشکلت

گفت صد خدمت کنم پانصد سجود ** بنده‌ای دارم تن اسپید و جهود

تن سپید و دل سیاهستش بگیر ** در عوض ده تن سیاه و دل منیر

پس فرستاد و بیاورد آن همام ** بود الحق سخت زیبا آن غلام

آنچنان که ماند حیران آن جهود ** آن دل چون سنگش از جا رفت زود 1030

حالت صورت‌پرستان این بود ** سنگشان از صورتی مومین بود

باز کرد استیزه و راضی نشد ** که برین افزون بده بی‌هیچ بد

یک نصاب نقره هم بر وی فزود ** تا که راضی گشت حرص آن جهود

خندیدن جهود و پنداشتن کی صدیق مغبونست درین عقد

قهقهه زد آن جهود سنگ‌دل ** از سر افسوس و طنز و غش و غل

گفت صدیقش که این خنده چه بود ** در جواب پرسش او خنده فزود 1035