کو به نزد من نیرزد نیم دانگ ** تو گران کردی بهایش را به بانگ

For in my opinion he is not worth half a dáng; (but) thou mad’st his price heavy by (thy) clamour.”

پس جوابش داد صدیق ای غبی ** گوهری دادی به جوزی چون صبی

Then the Siddíq answered him, “O simpleton, thou hast given away a pearl in exchange for a walnut, like a (silly) boy;

کو به نزد من همی‌ارزد دو کون ** من به جانش ناظرستم تو بلون 1040

For in my opinion he is worth the two worlds: I am regarding his spirit, thou his colour.

زر سرخست او سیه‌تاب آمده ** از برای رشک این احمق‌کده

He is red gold that has been made (like) black polished iron on account of the enviousness of this abode of fools.

دیده‌ی این هفت رنگ جسمها ** در نیابد زین نقاب آن روح را

The eye that sees these seven bodily colours cannot perceive the spirit because of this veil.

گر مکیسی کردیی در بیع بیش ** دادمی من جمله ملک و مال خویش

If thou hadst haggled in the sale more (excessively than thou didst), I would have given the whole of my property and riches;

ور مکاس افزودیی من ز اهتمام ** دامنی زر کردمی از غیر وام

And if thou hadst (then) increased thy demands, I would have borrowed a skirtful of gold in my anxiety (to purchase him).

سهل دادی زانک ارزان یافتی ** در ندیدی حقه را نشکافتی 1045

Thou gavest (him) up easily because thou gottest (him) cheap: thou didst not see the pearl, thou didst not split the casket.

حقه سربسته جهل تو بداد ** زود بینی که چه غبنت اوفتاد

Thy folly gave (me) a sealed casket: thou wilt soon see what a swindle has befallen thee.

حقه‌ی پر لعل را دادی به باد ** هم‌چو زنگی در سیه‌رویی تو شاد

Thou hast given away a casket full of rubies and, like the negro, thou art rejoicing in thy blackness of face (disastrous plight).