خود تو دانی که آفتابی در حمل ** تا چه گوید با نبات و با دقل

خود تو دانی هم که آن آب زلال ** می چه گوید با ریاحین و نهال

صنع حق با جمله اجزای جهان ** چون دم و حرفست از افسون‌گران 1070

جذب یزدان با اثرها و سبب ** صد سخن گوید نهان بی‌حرف و لب

نه که تاثیر از قدر معمول نیست ** لیک تاثیرش ازو معقول نیست

چون مقلد بود عقل اندر اصول ** دان مقلد در فروعش ای فضول

گر بپرسد عقل چون باشد مرام ** گو چنانک تو ندانی والسلام

معاتبه‌ی مصطفی علیه‌السلام با صدیق رضی الله عنه کی ترا وصیت کردم کی به شرکت من بخر تو چرا بهر خود تنها خریدی و عذر او

گفت ای صدیق آخر گفتمت ** که مرا انباز کن در مکرمت 1075

گفت ما دو بندگان کوی تو ** کردمش آزاد من بر روی تو

تو مرا می‌دار بنده و یار غار ** هیچ آزادی نخواهم زینهار