زانک داری جمله دل برکنده‌ای ** شست دل در بحر لا افکنده‌ای

پس گریز از چیست زین بحر مراد ** که بشستت صد هزاران صید داد

از چه نام برگ را کردی تو مرگ ** جادوی بین که نمودت مرگ برگ

هر دو چشمت بست سحر صنعتش ** تا که جان را در چه آمد رغبتش

در خیال او ز مکر کردگار ** جمله صحرا فوق چه زهرست و مار 1380

لاجرم چه را پناهی ساختست ** تا که مرگ او را به چاه انداختست

اینچ گفتم از غلطهات ای عزیز ** هم برین بشنو دم عطار نیز

قصه‌ی سلطان محمود و غلام هندو

رحمة الله علیه گفته است ** ذکر شه محمود غازی سفته است

کز غزای هند پیش آن همام ** در غنیمت اوفتادش یک غلام

پس خلیفه‌ش کرد و بر تختش نشاند ** بر سپه بگزیدش و فرزند خواند 1385