می‌نیابی هیچ نفرینی دگر ** زین چنین نفرین مهلک سهلتر

سخت بی‌رحمی و بس سنگین‌دلی ** که به صد شمشیر او را قاتلی 1395

من ز گفت هر دو حیران گشتمی ** در دل افتادی مرا بیم و غمی

تا چه دوزخ‌خوست محمود ای عجب ** که مثل گشتست در ویل و کرب

من همی‌لرزیدمی از بیم تو ** غافل از اکرام و از تعظیم تو

مادرم کو تا ببیند این زمان ** مر مرا بر تخت ای شاه جهان

فقر آن محمود تست ای بی‌سعت ** طبع ازو دایم همی ترساندت 1400

گر بدانی رحم این محمود راد ** خوش بگویی عاقبت محمود باد

فقر آن محمود تست ای بیم‌دل ** کم شنو زین مادر طبع مضل

چون شکار فقر کردی تو یقین ** هم‌چوکودک اشک باری یوم دین