مر پدر را گوید آن مادر جهار ** که ز مکتب بچه‌ام شد بس نزار

از زن دیگر گرش آوردیی ** بر وی این جور و جفا کم کردیی

از جز تو گر بدی این بچه‌ام ** این فشار آن زن بگفتی نیز هم 1435

هین بجه زن مادر و تیبای او ** سیلی بابا به از حلوای او

هست مادر نفس و بابا عقل راد ** اولش تنگی و آخر صد گشاد

ای دهنده‌ی عقلها فریاد رس ** تا نخواهی تو نخواهد هیچ کس

هم طلب از تست و هم آن نیکوی ** ما کییم اول توی آخر توی

هم بگو تو هم تو بشنو هم تو باش ** ما همه لاشیم با چندین تراش 1440

زین حواله رغبت افزا در سجود ** کاهلی جبر مفرست و خمود

جبر باشد پر و بال کاملان ** جبر هم زندان و بند کاهلان