این روا باشد که خر خرسی قلاش ** صوفیان را صفع اندازد بلاش

این روا باشد که خر خرسی قلاش ** صوفیان را صفع اندازد بلاش 1560

گفت قاضی تو چه داری بیش و کم ** گفت دارم در جهان من شش درم

گفت قاضی سه درم تو خرج کن ** آن سه دیگر را به او ده بی‌سخن

زار و رنجورست و درویش و ضعیف ** سه درم در بایدش تره و رغیف

بر قفای قاضی افتادش نظر ** از قفای صوفی آن بد خوب‌تر

راست می‌کرد از پی سیلیش دست ** که قصاص سیلیم ارزان شدست 1565

سوی گوش قاضی آمد بهر راز ** سیلیی آورد قاضی را فراز

گفت هر شش را بگیرید ای دو خصم ** من شوم آزاد بی خرخاش و وصم

طیره شدن قاضی از سیلی درویش و سرزنش کردن صوفی قاضی را

گشت قاضی طیره صوفی گفت هی ** حکم تو عدلست لاشپک نیست غی

آنچ نپسندی به خود ای شیخ دین ** چون پسندی بر برادر ای امین