آن یکی می‌شد به ره سوی دکان ** پیش ره را بسته دید او از زنان

پای او می‌سوخت از تعجیل و راه ** بسته از جوق زنان هم‌چو ماه

رو به یک زن کرد و گفت ای مستهان ** هی چه بسیارید ای دخترچگان

رو بدو کرد آن زن و گفت ای امین ** هیچ بسیاری ما منکر مبین 1730

بین که با بسیاری ما بر بساط ** تنگ می‌آید شما را انبساط

در لواطه می‌فتید از قحط زن ** فاعل و مفعول رسوای زمن

تو مبین این واقعات روزگار ** کز فلک می‌گردد اینجا ناگوار

تو مبین تحشیر روزی و معاش ** تو مبین این قحط و خوف و ارتعاش

بین که با این جمله تلخیهای او ** مرده‌ی اویید و ناپروای او 1735

رحمتی دان امتحان تلخ را ** نقمتی دان ملک مرو و بلخ را