ور نگوید کت نه آن فهم و فن است ** لیک آن ذوق تو پرسش کردنست
And (even) if He say (it) not, because thou hast not the understanding and knowledge (needed) for it, yet thy inward feeling (of supplication) is (equivalent to His) inquiring (after thee).
آن ملیحان که طبیبان دل‌اند ** سوی رنجوران به پرسش مایل‌اند
Those beauteous ones who are spiritual physicians turn towards the sick to inquire (after them);
وز حذر از ننگ و از نامی کنند ** چاره‌ای سازند و پیغامی کنند
And if they be afraid of (incurring) disgrace and (loss of) reputation, they devise some means and send a message;
ورنه در دلشان بود آن مفتکر ** نیست معشوقی ز عاشق بی‌خبر
Or if not, that (care for the sick) is pondered in their hearts: no beloved is unaware (forgetful) of his lover.
ای تو جویای نوادر داستان ** هم فسانه‌ی عشق‌بازان را بخوان 1775
O thou who desirest (to hear) a wondrous tale, read the story of them that play the game of love.
بس بجوشیدی درین عهد مدید ** ترک‌جوشی هم نگشتی ای قدید
Thou hast been boiling mightily during (all) this long time, (and yet), O dried meat, thou hast not even become half-cooked.
دیده‌ای عمری تو داد و داوری ** وانگه از نادیدگان ناشی‌تری
During a (whole) life-time thou hast seen the justice and jurisdiction (of God), and then (after all) thou art more ignorant than the blind.
هر که شاگردیش کرد استاد شد ** تو سپس‌تر رفته‌ای ای کور لد
Whoever serves Him as a pupil becomes a master, (but) thou hast gone backwards, O blind fool!
خود نبود از والدینت اختبار ** هم نبودت عبرت از لیل و نهار
Verily thou hast learned nothing from thy parents, nor hast thou taken a lesson from night and day.
مثل
Parable.
عارفی پرسید از آن پیر کشیش ** که توی خواجه مسن‌تر یا که ریش 1780
A (Súfí) gnostic asked an old Christian priest, “Sire, art thou the more advanced in age, or thy beard?”