آن ملیحان که طبیبان دل‌اند ** سوی رنجوران به پرسش مایل‌اند

Those beauteous ones who are spiritual physicians turn towards the sick to inquire (after them);

وز حذر از ننگ و از نامی کنند ** چاره‌ای سازند و پیغامی کنند

And if they be afraid of (incurring) disgrace and (loss of) reputation, they devise some means and send a message;

ورنه در دلشان بود آن مفتکر ** نیست معشوقی ز عاشق بی‌خبر

Or if not, that (care for the sick) is pondered in their hearts: no beloved is unaware (forgetful) of his lover.

ای تو جویای نوادر داستان ** هم فسانه‌ی عشق‌بازان را بخوان 1775

O thou who desirest (to hear) a wondrous tale, read the story of them that play the game of love.

بس بجوشیدی درین عهد مدید ** ترک‌جوشی هم نگشتی ای قدید

Thou hast been boiling mightily during (all) this long time, (and yet), O dried meat, thou hast not even become half-cooked.

دیده‌ای عمری تو داد و داوری ** وانگه از نادیدگان ناشی‌تری

During a (whole) life-time thou hast seen the justice and jurisdiction (of God), and then (after all) thou art more ignorant than the blind.

هر که شاگردیش کرد استاد شد ** تو سپس‌تر رفته‌ای ای کور لد

Whoever serves Him as a pupil becomes a master, (but) thou hast gone backwards, O blind fool!

خود نبود از والدینت اختبار ** هم نبودت عبرت از لیل و نهار

Verily thou hast learned nothing from thy parents, nor hast thou taken a lesson from night and day.

مثل

Parable.

عارفی پرسید از آن پیر کشیش ** که توی خواجه مسن‌تر یا که ریش 1780

A (Súfí) gnostic asked an old Christian priest, “Sire, art thou the more advanced in age, or thy beard?”

گفت نه من پیش ازو زاییده‌ام ** بی ز ریشی بس جهان را دیده‌ام

He replied, “Nay; I was born before it: I have seen much of the world without a beard.”