گفت نه من پیش ازو زاییده‌ام ** بی ز ریشی بس جهان را دیده‌ام

گفت ریشت شد سپید از حال گشت ** خوی زشت تو نگردیدست وشت

او پس از تو زاد و از تو بگذرید ** تو چنین خشکی ز سودای ثرید

تو بر آن رنگی که اول زاده‌ای ** یک قدم زان پیش‌تر ننهاده‌ای

هم‌چنان دوغی ترش در معدنی ** خود نگردی زو مخلص روغنی 1785

هم خمیری خمر طینه دری ** گرچه عمری در تنور آذری

چون حشیشی پا به گل بر پشته‌ای ** گرچه از باد هوس سرگشته‌ای

هم‌چو قوم موسی اندر حر تیه ** مانده‌ای بر جای چل سال ای سفیه

می‌روی هر روز تا شب هروله ** خویش می‌بینی در اول مرحله

نگذری زین بعد سیصد ساله تو ** تا که داری عشق آن گوساله تو 1790