روز و شب افسانه‌جویانی تو چست ** جزو جزو تو فسانه‌گوی تست

جزو جزوت تا برستست از عدم ** چند شادی دیده‌اند و چند غم

زانک بی‌لذت نروید هیچ جزو ** بلک لاغر گردد از هی پیچ جزو

جزو ماند و آن خوشی از یاد رفت ** بل نرفت آن خفیه شد از پنج و هفت

هم‌چو تابستان که از وی پنبه‌زاد ** ماند پنبه رفت تابستان ز یاد 1800

یا مثال یخ که زاید از شتا ** شد شتا پنهان و آن یخ پیش ما

هست آن یخ زان صعوبت یادگار ** یادگار صیف در دی این ثمار

هم‌چنان هر جزو جزوت ای فتی ** در تنت افسانه گوی نعمتی

چون زنی که بیست فرزندش بود ** هر یکی حاکی حال خوش بود

حمل نبود بی ز مستی و ز لاغ ** بی بهاری کی شود زاینده باغ 1805