هین خمش کن تا بگوید شاه قل ** بلبلی مفروش با این جنس گل 1815
Hark, be silent that the King of Say may speak: do not play the nightingale with a Rose of this kind.
این گل گویاست پر جوش و خروش ** بلبلا ترک زبان کن باش گوش
This eloquent Rose is full of song and cry: O nightingale, let thy tongue cease, be (all) ear!
هر دو گون تمثال پاکیزه‌مثال ** شاهد عدل‌اند بر سر وصال
Both (these) kinds of pure ideal forms are valid (trustworthy) witnesses to the mystery of union.
هر دو گون حسن لطیف مرتضی ** شاهد احبال و حشر ما مضی
Both (these) kinds of subtle and delectable beauty are witnesses to (spiritual) pregnancies and growing big (with child) in the past,
هم‌چو یخ کاندر تموز مستجد ** هر دم افسانه‌ی زمستان می‌کند
Like ice that in the brilliant (month of) Tamúz is ever telling the story of winter
ذکر آن اریاح سرد و زمهریر ** اندر آن ازمان و ایام عسیر 1820
And recalling the cold winds and intense frost in those hard days and times;
هم‌چو آن میوه که در وقت شتا ** می‌کند افسانه‌ی لطف خدا
(Or) like fruit that in winter-time tells the story of God's lovingkindness
قصه‌ی دور تبسمهای شمس ** وآن عروسان چمن را لمس و طمس
And the tale of the season when the sun was smiling and embracing the brides of the orchard. [And the tale of the season when the sun was (enjoying) touching and copulating (with) the brides of the orchard.]
حال رفت و ماند جزوت یادگار ** یا ازو واپرس یا خود یاد آر
The ecstasy is gone but thy (every) part remains as a souvenir: either inquire of it, or thyself recall (the ecstasy) to mind.