رفت کنج خلوتی و آن را بخواند ** وز تحیر واله و حیران بماند

He went into a solitary nook and read it and remained lost in bewilderment and amazement,

که بدین سان گنج‌نامه‌ی بی‌بها ** چون فتاده ماند اندر مشقها

(Wondering) how a priceless treasure-scroll of this sort had fallen and been left among the (stationer's) papers.

باز اندر خاطرش این فکر جست ** کز پی هر چیز یزدان حافظست

(Then) again the thought darted into his mind, that God is the guardian for everything,

کی گذارد حافظ اندر اکتناف ** که کسی چیزی رباید از گزاف

(And) how should the Guardian, in (His) circumspection, let any one recklessly carry off anything?

گر بیابان پر شود زر و نقود ** بی رضای حق جوی نتوان ربود 1930

Though the desert be filled with gold and (silver) money, not a single mite can be taken away without God's approval;

ور بخوانی صد صحف بی سکته‌ای ** بی قدر یادت نماند نکته‌ای

And though you read a hundred volumes without a pause, you will not remember a single point (of argument) without the Divine decree;

ور کنی خدمت نخوانی یک کتاب ** علمهای نادره یابی ز جیب

But if you serve God and do not read a single book, you will learn rare sciences from your (own) bosom.

شد ز جیب آن کف موسی ضو فشان ** کان فزون آمد ز ماه آسمان

The hand of Moses was spreading from his bosom a radiance that surpassed the moon in the sky,

کانک می‌جستی ز چرخ با نهیب ** سر بر آوردستت ای موسی ز جیب

Saying (implicitly), “That which thou wert seeking from the terrible celestial sphere hath uprisen, O Moses, from thy own bosom,

تا بدانی که آسمانهای سمی ** هست عکس مدرکات آدمی 1935

In order that thou mayst know that the lofty heavens are the reflexion of the perceptive (rational) faculties of Man.”